Van Kabul tot Barendrecht: een droom die nooit stopte

In dit artikel:

Als jongen in Afghanistan studeerde Abobakar Himat onder het zwakke licht van een olielamp; jaren later behaalde hij alsnog een PhD in milieutechniek. Zijn academische traject begon in 2011 in Turkije en liep via Erasmus-uitwisselingen langs universiteiten in Portugal, Letland, Italië en Nederland. In oktober 2025 verdedigde hij aan de Konya Technische Universiteit zijn proefschrift — een moment dat hij met zijn vrouw en twee kinderen kon delen, voor het eerst bij een diploma-uitreiking.

Tijdens de coronapandemie keerde Himat terug naar Afghanistan, waar hij werkte als technisch adviseur bij het ministerie van Energie en Water en als landencoördinator voor het regionale energieproject CASA-1000 (een initiatief voor grensoverschrijdende energie-uitwisseling in Centraal-Azië). Na de machtsovername door de Taliban moest hij zijn studie staken en vertrok hij met zijn gezin naar Nederland, dat hen een veilige haven bood. Terwijl hij zijn inburgering volgde, pakte hij zijn promotieonderzoek opnieuw op en combineerde studie met gezinsleven en administratieve uitdagingen — met nachten vol studie en veel doorzettingsvermogen.

Himat is actief binnen het netwerk Afghan and Iranian Water Scholars verbonden aan IHE Delft Institute for Water Education. Hij nam deel aan een workshop over waterdiplomatie in Istanbul en is uitgenodigd voor de regionale dialoog van het Stockholm International Water Institute in Praag (16–18 november), waar hij wil bijdragen aan samenwerking in een veranderend klimaat. Zijn drijfveer is duidelijk: duurzaam waterbeheer zien als sleutel voor armoedebestrijding, voedselzekerheid en toekomstopbouw.

Himat woont in Barendrecht en gebruikt zijn verhaal om jongeren te stimuleren om nooit op te geven. Zijn ervaring illustreert hoe kennis, veerkracht en internationale netwerken deuren kunnen openen, ook voor wie ver van huis begint.